Isang tableta pagkatapos kumain by salveregine, literature
Literature
Isang tableta pagkatapos kumain
Yung likod ko.
Masakit.
Siguro kinakailangang ayusin ang postura.
Yung ulo ko.
Masakit.
Sa gitna ng magkabilang kilay, tumitibok pa.
Ang kanang pulso, kumikirot.
Masakit.
Inabuso ko na ata ang magdamag.
Mayroong laging laman ang utak, na hindi ko malaman kung sa kanan o kaliwang parte nga ba.
Pinupuno ang bawat ugat ng daloy ng pantasya na walang nakakaalam kung magpapatuloy pa.
Hindi alam kung magpapatuloy patungo sa realidad, o mananatili na lamang na katha.
May panaka-nakang paginit ng mga mata.
Hindi malaman kung nagbabadya ba ang pagbuhos ng luha.
Walang makapagsabi, kahit na ang sarili, kung bakit.
Bakit ka gumuguhit mula
I blinked.
Then I count.
One, two, three.
And you're here infront of me.
I blinked twice.
Wanting to grasp the reality.
Is this it, or just a mock.
I blinked again
And counted to three.
One, two, three.
I closed my eyes.
But you blew your warm breath in my eyelids.
I would not want to open it.
But you counted for me.
One, two, three, says your voice.
And so my eyes awaken.
It's just you. And me.
In all these gray horizon.
With three tables with printers on top.
All them printers; paper jammed.
I can hear it.
All those printers doing they're job in inefficience.
And you counted them
One, two, three.
Three printers. And
You're my Oasis.
I may not call you my own.
But I feel that you own a part of me.
You're that creature that would always make me feel needed.
I feel that you would always want to take the responsibility to make me smile each day.
You're the one asking me if I did ate four times a day.
Cause you know, that would make me gain weight.
And I know that you would always want to help me achieve that goal, to be fat.
About that 4meals a day,
You're the one asking me to report what's exactly I had for breakfast, lunch, and dinner.
And like a stupid kid, I would always enumerate as you please.
You're the one who always throws silly jokes th
Metaphorically Sarcastic by salveregine, literature
Literature
Metaphorically Sarcastic
Hopeless.
Tender and Passionate.
But cluelessly wondering.
I've always wondered about so many stuff happening around me.
Why I love drinking beer as much as I love the color red eversince I was a kid.
Why I love cats, specially the scar they've put on me from their cuddly scratches.
Why I love vegetables, but never turned into a vegetarian.
Why I love being high with MaryJane, but still managed to appear like an angel to my family.
Do the love for MaryJane requires someone to act evil?..... Hell no.
I bet Satan would be the first to get frustrated why the heck Mother Nature created MJ.
Since MJ causes alot of emotions for a mortal t
"What our eyes could see is an upside down image of the actual object, that upside down images of the objects are sharply focused against the retina and later are reversed to the correct visual pictures by the brain... "
Habang gumagawa ako ng isang obra ng salitang "Perception".
Biglang pumasok sa utak ko.
"Hoy babae, subukan mong tumingin sa Encyclopedia."
Dali dali akong kumaripas at pumunta sa book shelves; sablay hablot ng "Lexicon Universal Encyclopedia, letter E"
Ayon sa aking nabasa,
Ang ating mga mata pala ay parang camera,
Ang nakikita ng unang layer nito ay kabaliktaran ng tunay na imahe.
Saka lamang naitatama ang imaheng
Punong puno ng?
Ano nga ba.
Naguumapaw sa?
Alak?....
At iba pa.
Punong puno ng
Pait.
Galit.
Kapusukan, ang nagdaang taon.
Nakakatawang isipin na sa nakaraang taon,
Napakaraming taong naglabas-pasok sa buhay ko.
Tila nagmukhang Chopsuey ang aking 2011.
Nagiba ng field ng aking trabaho.
Well, kung iisipin, ganun naman talaga ako.
Madali ako magsawa, at walang makakapigil sakin na subukan lahat ng mga gusto kong subukan.
Sa nakaraang taon,
Nasubukan kong magpabatik.
Na sana lang eh matapos na bago matapos ang buwan ng Enero ngayong taon.
Sa taong nagdaan,
Nasubukan kong alamin at suyurin ang mga pasikot sikot ng utak ng bawa
Isang tableta pagkatapos kumain by salveregine, literature
Literature
Isang tableta pagkatapos kumain
Yung likod ko.
Masakit.
Siguro kinakailangang ayusin ang postura.
Yung ulo ko.
Masakit.
Sa gitna ng magkabilang kilay, tumitibok pa.
Ang kanang pulso, kumikirot.
Masakit.
Inabuso ko na ata ang magdamag.
Mayroong laging laman ang utak, na hindi ko malaman kung sa kanan o kaliwang parte nga ba.
Pinupuno ang bawat ugat ng daloy ng pantasya na walang nakakaalam kung magpapatuloy pa.
Hindi alam kung magpapatuloy patungo sa realidad, o mananatili na lamang na katha.
May panaka-nakang paginit ng mga mata.
Hindi malaman kung nagbabadya ba ang pagbuhos ng luha.
Walang makapagsabi, kahit na ang sarili, kung bakit.
Bakit ka gumuguhit mula
I blinked.
Then I count.
One, two, three.
And you're here infront of me.
I blinked twice.
Wanting to grasp the reality.
Is this it, or just a mock.
I blinked again
And counted to three.
One, two, three.
I closed my eyes.
But you blew your warm breath in my eyelids.
I would not want to open it.
But you counted for me.
One, two, three, says your voice.
And so my eyes awaken.
It's just you. And me.
In all these gray horizon.
With three tables with printers on top.
All them printers; paper jammed.
I can hear it.
All those printers doing they're job in inefficience.
And you counted them
One, two, three.
Three printers. And
You're my Oasis.
I may not call you my own.
But I feel that you own a part of me.
You're that creature that would always make me feel needed.
I feel that you would always want to take the responsibility to make me smile each day.
You're the one asking me if I did ate four times a day.
Cause you know, that would make me gain weight.
And I know that you would always want to help me achieve that goal, to be fat.
About that 4meals a day,
You're the one asking me to report what's exactly I had for breakfast, lunch, and dinner.
And like a stupid kid, I would always enumerate as you please.
You're the one who always throws silly jokes th
Metaphorically Sarcastic by salveregine, literature
Literature
Metaphorically Sarcastic
Hopeless.
Tender and Passionate.
But cluelessly wondering.
I've always wondered about so many stuff happening around me.
Why I love drinking beer as much as I love the color red eversince I was a kid.
Why I love cats, specially the scar they've put on me from their cuddly scratches.
Why I love vegetables, but never turned into a vegetarian.
Why I love being high with MaryJane, but still managed to appear like an angel to my family.
Do the love for MaryJane requires someone to act evil?..... Hell no.
I bet Satan would be the first to get frustrated why the heck Mother Nature created MJ.
Since MJ causes alot of emotions for a mortal t
"What our eyes could see is an upside down image of the actual object, that upside down images of the objects are sharply focused against the retina and later are reversed to the correct visual pictures by the brain... "
Habang gumagawa ako ng isang obra ng salitang "Perception".
Biglang pumasok sa utak ko.
"Hoy babae, subukan mong tumingin sa Encyclopedia."
Dali dali akong kumaripas at pumunta sa book shelves; sablay hablot ng "Lexicon Universal Encyclopedia, letter E"
Ayon sa aking nabasa,
Ang ating mga mata pala ay parang camera,
Ang nakikita ng unang layer nito ay kabaliktaran ng tunay na imahe.
Saka lamang naitatama ang imaheng
A Helpless Romantics Pledge
ni Rayson Lozada
Hindi ako guwapo. Hindi mo ako pupuwedeng ipagmalaki sa mga kaibigan mo at pamilya mo dahil, kahit hindi naman ako pangit, hindi ko pa rin kamukha si Johnny Depp. Hindi rin ako mayaman. Hindi ko kayang bilhin ang mga bagay na gusto mong bilhin unless pag-ipunan ko at hindi ko kayang araw-arawin ang bisita sa inyo dahil mahal na ngayon ang pamasahe. Hindi rin ako magaling mambolat magcompliment na kaya ko nang pabangunin si Shakespeare sa hukay. At oo nga pala, kahit mahilig akong magpatawa e corny ako, so hindi kita mapapatawa kahit gusto ko.
--pero hindi kita paiiyakin. Hindi kita i
Tsinelas Diaries
Naalala ko noong una tayong nagkatagpo. Nadapa ka no'n, napigtas si Reebok, nagdugo ang iyong gusgusing tuhod. Pinasuot ako sa iyo ng lolo mo; ako, ang kanyang lumang tsinelas. Ang mukha ko ay hinulma na ng kanyang paa at manipis na ako dahil sa matagal din akong nakadkad sa matigas na pilapil.
Ngayon lang ako nakatapak uli sa sementong may bakas ng bango ng floor wax. Ngayon lang uli ako sumadsad sa damong may hamog, sa lupang hindi pinatigas ng galit na araw. Ngayon lang ako naitabi sa ilalim ng kama, pagkat ang mga tsinelas na katulad ko na bente pesos sa tiangge ng intsik ay hindi ipinapasok sa loob ng kwarto.
Masaya a
Umaapoy.
Mainitin ang ulo ko.
At mahirap pigilan yon.
Kahit buhusan mo ng tubig.
Hindi ito agad lalamig.
Kahit pahiran mo ng yelo.
Kahit punasan mo ng basang bimpo.
Kahit ilagay mo sa loob ng pridyider.
Wala kang magagawa kapag mainit ang ulo ko.
Umuusok.
Nagbabaga ito, sumisilip ang pula't bughaw na ilaw.
Kahit iyong hipan. Ang mga ilaw; lalo lang sila kakawala.
At wala kang magagawa doon.
Wala, kaya wag kana magmagaling.
Huwag na huwag mong sasabihing kilala mo ako.
Dahil, mainitin ang ulo ko.
Kapag ang temperatura'y mataas.
Kaya pa bang pigilan ito?
Kung sino mang nakakaalam kung pano.
Wala akong pakielam.
Dahil mainiti
Napakitid.
Ng daan papunta sa kung saan nagtatagpo ang ulap at karagatan.
Iniinda ko na minsan ang lakas ng hanging nakakapagpabaluktot sa kung anomang daaraanan nito.
Napakakitid.
Napakasikip at tila walang patutunguhan ang pagurong ng magkabilang kinapapanigan.
Gustuhin ko mang damhin ang bawat galaw, tila masasayang lang ang bawat segundo ko.
Paikli ng paikli.
Oo.
Akala mo ba'y umiinndayog pa sa nagdaang musika ang kalagayang nakalutang?
Sa tingin mo ba nakikita ko pa ang nasa katalikuran ng bawat memoryadong letra na nasa utak mo?
Gusto ko pang damhin.
Ngunit nakasaid na.
Pilitin mang punan, ngunit wala na.